Op 17 maart jl berichtten we reeds over aanhoudende tekorten aan semaglutide voor subcutaan gebruik. In aanvulling op dit bericht geven we huisartsen een advies voor de omzetting naar andere GLP1-agonisten.
Voorkeur voor omzetting naar andere subcutane GLP1-agonisten
Het NHG adviseert om semaglutide s.c. om te zetten naar een andere GLP1-agonist waarvoor effect op harde cardiovasculaire eindpunten is aangetoond. Volgens de NHG-Standaard Diabetes mellitus type 2 zijn dat liraglutide en dulaglutide (exenatide is niet meer geregistreerd in Nederland). De voorkeur gaat uit naar dulaglutide, omdat dit net als semaglutide 1x per week toegediend moet worden. Omzetten kan conform onderstaande tabel, of vraag uw apotheker om advies.
Omzettingstabel GLP1-agonisten
| GLP1-agonist | Frequentie toediening | Geadviseerde doseringen* | ||
| Start/laag | Midden | Hoog | ||
| Semaglutide s.c. | 1x per week | 0,25 mg | 0,5-1 mg | 2 mg |
| Dulaglutide s.c. | 1x per week | 0,75-1,5 mg | 1,5-3 mg | 3-4,5 mg |
| Liraglutide s.c. | 1x per dag | 0,6 mg | 1,2 mg | 1,8 mg |
Bezwaren semaglutide oraal
Van semaglutide oraal staat de effectiviteit op harde cardiovasculaire eindpunten niet vast; onderzoek daarnaar is nog gaande. Ander bezwaar tegen semaglutide oraal is dat het effect niet makkelijk te voorspellen is door:
- hoge variatie in absorptie tussen personen, met daardoor wisselende biologische beschikbaarheid
- aanzienlijke variatie in de absorptie in dezelfde persoon: de absorptie wordt minder bij gelijktijdige inname met voedsel of grote hoeveelheden water. Vasten na inname leidt juist weer tot een hogere absorptie
Vanwege dit soort beïnvloedende factoren is het geen uitgemaakte zaak dat semaglutide bij oraal gebruik zal leiden tot eenzelfde reductie van het risico op hart- en vaatziekten als bij subcutaan gebruik.
